De eerste correctieronde klaar, joepie!

Op naar de volgende stap

Vandaag kreeg ik de verlossende mail van de corrector onder ogen: "Ja hoor, het klopt. Ik heb alles nagekeken. Een week geleden al, heb je mijn mail gemist? Daar stond het in."

"Huuu."

Mijn hoofd zat zo barstensvol met ongeschreven woorden dat ik zelfs tijd nodig had om de tot mij door te laten dwingen. 'Jemig, dan ben ik een week te laat met saphen,' schreef ik hem terug.

Ik vind het nog steeds onwerkelijk. Half november ben ik begonnen met de eerste correctieronde en vier maanden later staat de volgende fase echt voor de deur. Ik voel mijn koudwatervrees toenemen als ik aan mijn theetje nip. Thuis achter de luxaflex met een brandende kachel is eigenlijk ook het beste wel lekker, schiet door mij heen.

Als ik terugkijk naar de laatste en meest intensieve correctieronde, heb ik mijn teksten volwassener en steviger zien worden. Meer zien openbloeien, maar dat klinkt misschien gek. Het is verrassend om te merken dat een punt van een komma, het gebruik van het juiste voorzetsel of een lange zin opdelen in twee delen, de inhoud en melodie van een tekst zoveel meer kracht en betekenis kan geven.

De correcties tot het boek naar een volgend professioneel niveau. Wauw! Misschien ben ik er nog niet. Na een correctieronde volgt meestal de tekstredactie. Iemand die de opbouw, structuur en de rode draad van het verhaal checkt. Als het manuscript door een uitgever wordt geaccepteerd, kan het zijn dat ik huishoudelijk werk krijg.

Maar eerst een synopsis, een flaptekst en een biografie uit mijn 'pen' knippen.

Dyana