De correctieronde klaar, joepie!

Op naar de volgende stap

Vandaag kreeg ik de verlossende mail van de corrector onder ogen: ”Ja hoor, het klopt. Ik heb alles nagekeken. Een week geleden al, heb je mijn mail gemist? Daar stond het in.”

“HUH.”

Mijn hoofd zat zo barstensvol met ongeschreven woorden dat ik had even tijd nodig had om de boodschap tot mij door te laten dringen. ‘Jemig, dan ben ik een week te laat met juichen,’ schreef ik hem terug.

Ik vind het nog steeds onwerkelijk. Half november ben ik gestart met de eerste correctieronde en vier maanden later staat de volgende fase écht voor de deur. Ik voel mijn koudwatervrees toenemen als ik aan mijn theetje nip. Thuis achter de luxaflex met een brandende kachel is eigenlijk ook best wel lekker, schiet door mij heen.

Voorbeeld kop

Als ik terugkijk naar de laatste en meest intensieve correctieronde heb ik mijn teksten volwassener en steviger zien worden. Meer zien openbloeien, maar dat klinkt misschien gek. Het is verrassend om te merken dat een punt of een komma, het gebruik van het juiste voorzetsel of een lange zin opdelen in twee delen, de inhoud en melodie van een tekst zoveel meer kracht en betekenis kan geven.

De correcties tillen het boek naar een volgend professioneel niveau. Wow! Misschien ben ik er nog niet. Na een correctieronde volgt meestal de tekstredactie. Iemand die de opbouw, structuur en de rode draad van het verhaal checkt. Als het manuscript door een uitgever wordt geaccepteerd kán het zijn dat ik huiswerk krijg.

Maar eerst een synopsis, een flaptekst en een biografie uit mijn ‘pen’ knijpen.

Dyana